Metanoia

  Çok eski zamanlarda bulutları kendine yuva yapmış bir kız yaşarmış. Bu kızın ruhu ne zaman daralsa ne zaman hayalleri bedenine sığmayıp taşsa bulutlara bakar gökyüzüne fısıldarmış. Geceleri yıldızların kuyruklarını birbirine bağlayıp onların üzerine çıktığını hayal eder, o soylu ayı selamlarmış.     Bu kız çok maymun iştahlıymış başladığı işlerin sonunu getirmeden sıkılır çoğu işi yarıda bırakırmış sonra arkasına dönüp bakmazmış bile. Unutur gidermiş... Bu hayatta en çok aylaklık yapmayı, gökyüzünü, karahindibayı, şiiri severmiş. Ama bir türlü unutmadığı bazı anlar varmış, bazı insanlar, bazı güzel hayaller, gökyüzünün o zamanki rengi gibi. Ne unutmak mümkünmüş ne de hatırlamamak. Sol yanın sağ eşine kavuştuğu, uzakların yakın olduğu zamanlarmış bu. Gökyüzü de turuncu bir pamuk şekerden oluşuyormuş o zaman. Hem insanlar da daha mutlu daha umutlu yaşarlarmış o güzel zamanlarda henüz bu kadar acı hakim değilmiş topraklarında.        Bu kızla sevdiği çocuğun bir hikayesi varmış ama bu h

  Merhaba sevgili okur. Bloguma hoş geldin. Bu blogta kendimi ve yazılarımı sınırlamayacağımı bilmeni isterim. Aslında belki geç kalınmış bir adım olacak bu benim için ancak gelişen teknolojiye ayak uydurup yazılarımı bir blog hesabına taşımak istedim. Burada METANOIA'mı gerçekleştirirken okuyucuya ulaşabilirsem şayet, ne mutlu bana :) O zaman bloguma adını verdiğim ve benim için sihirli bir kelime olan Metanoia ile başlayalım. Kişinin fikirlerini değiştirmesi, yeniden doğması, kalbinin dönüşümü ve ruhunun devrimi anlamlarına gelir Metanoia.   Teolojide; kişinin hatalarından arınıp tövbe etmesi anlamına gelirken Psikolojide ise bu kavramı ilk kez William James kullanmıştır. Jung bu kavramı geliştirerek ruhun kendini onarması şeklinde ifade etmiştir. Bu kavram Edebiyatta Paulo Coelho'nun Casus adlı kitabında karşımıza şu alıntı ile gelir: ''Yunanların, içinde birçok karşıtlık taşıyan bir sözcüğü var: Metanoia. Bazen pişmanlık ve nedamet anlamına gelir;yaptığımız hataları